Traject

Traject

Veel mensen met hoge schulden komen er niet meer uit. Het ene gat wordt met het andere gevuld, lenen bij familie, de rekeningen laten voor wat ze zijn, of wachten zo lang tot dat het te laat is met als gevolg: afsluiting van elektra, water, kabel, of huisuitzetting.

Bij problematische schulden is er vrijwel altijd sprake van meervoudige problematiek; echtscheiding, burn-out, overlijden, ontslag of psychosociale problemen die soms oorzaak, soms gevolg zijn van deze schulden. Financiële problemen leiden ook vaak tot sociale uitsluiting van volwassenen én kinderen bij familie, vrienden, verenigingen of scholen. Bijvoorbeeld omdat er geen geld is om cadeautjes te kopen, of contributie of schoolreisjes te betalen. Het wordt een taboe omdat mensen zich schamen en vinden dat ze het zelf veroorzaakt hebben of omdat ze het gewoon niet kunnen oplossen. Apathisch gedrag of juist onverantwoorde bestedingen kunnen de situatie alleen maar verergeren.

Met schuldhulpverlening en thuisadministratie wordt hoofdzakelijk de aandacht gericht op financiële oplossingen, en niet op de achterliggende problematiek.Zonder extra begeleiding zal het voor veel cliënten een uitzichtloze en onmogelijke taak lijken om van de schulden af te komen en schuldenvrij te blijven. Dat er in die situatie vaak nieuwe schulden worden gemaakt blijkt uit het percentage terugval van 70% bij de schuldhulpverlening.
Het project Schuldhulpbegeleiding van SOS Zoetermeer heeft een team van ervaren ambulant begeleiders, aangestuurd door casemanagers en coördinatoren, die haar cliënten adviseert, ondersteunt én begeleidt tijdens dit gehele schuldhulpverleningsproces totdat de cliënt weer geheel zelfstandig de financiën en administratie kan beheren.
De aandachtspunten in dit begeleidingstraject zijn:

inzicht
acceptatie
verantwoording
handelen
handhaven
zelfredzaamheid

Met dit stappenplan leert de cliënt weer de controle te krijgen én houden over de administratie en financiële zaken. De taak van de ambulant begeleider hierin is adviseren, ondersteunen en begeleiden.

Deze ondersteuning en begeleiding houden meer in dan leren de administratie bij te houden of een bestedingsplan te maken. Denk bijvoorbeeld ook eens aan helpen met moeilijke telefoongesprekken, meegaan met bezoeken aan rechtbank of gemeente, leren creatief om te gaan met de bestedingsruimte of een aanspreekpunt zijn als de paniek toeslaat bij het ontvangen van een brief van de deurwaarders.

Het verschil tussen ‘hulpverlening’ en  ‘hulpbegeleiding’

Bij hulpverlening zorgt er iemand anders voor dat de situatie weer stabiel wordt. In dit geval is er géén sprake meer over zelfbeschikking en zelfcontrole. Vanuit deze situatie is het ook moeilijk om weer zelfstandig grip te krijgen op de situatie hierdoor wordt handhaving van de verbeterde situatie bemoeilijkt.
Bij begeleiding zorgt de cliënt, mét begeleiding van iemand anders, er zélf voor dat de situatie weer stabiel wordt. In deze situatie is er spaken van zelfbeschikking, en zelfcontrole. Door de begeleiding leert men weer zelfstandig grip te krijgen op de situatie en deze ook langdurig te handhaven.

Wat doen we niet:
Wat doen we wél:
Werkwijze:

• geen inkomensbeheer.

• geen formulieren invullen.

• geen administratie ordenen.

• geen schuldhulpverlening.

• geen psychosociale hulpverlening.

• geen hulp verlenen als er direct hulp verleend kan worden door andere instanties.

Waarom?
Mensen met problematische schulden lopen vaak al jaren met stress rond. Ze staan op en gaan naar bed met geldzorgen. Bij constatering of aanmelding draait hun hele leven om geld en de uitzichtloosheid van het probleem.
Uitzichtloos omdat,
• Ze vaak niet goed weten hoe het is ontstaan en het dus ook niet kunnen oplossen

• Ze niet in staat zijn inzicht te krijgen in de inkomsten en uitgaven

• Ze geen overzicht krijgen in het papierwerk (Vaak ook te emotioneel)

• Ze niet de wegen weten naar de hulpverlenende instanties (WMO???)

• Ze niet geconfronteerd willen worden met de waarheid (struisvogelpolitiek)

• Ze zich wel realiseren dat na de hulp vraag er nog een lange weg te gaan is (3 jaar!)

• Ze alleen maar kunnen kijken naar wat ze niet hebben. (rijkdom is betrekkelijk)

• Ze zich schamen om hulp te vragen (taboe!)

Vanaf moment van contact is de hulpvraag complex. Vaak gaat het niet alleen om schulden maar ook om de chaos in de administratie, psychosociale of psychiatrische problemen, soms is er sprake van ziekte of echtscheiding, burn out of ontslag. Leeftijd, verslaving, dakloos zijn, kunnen ook een rol spelen. Vaak is er sprake van complexe, meervoudige problematiek. Oorzaak en gevolg zijn meestal niet meer de onderscheiden. Een goede zaak is dat om de situatie te structureren en stap voor stap aan te pakken met behulp van de juiste instanties